لائوس، آرامشی به سبک بودا - کی آنلاین

درباره لائوس، مرکز و شهرهای آن

مرکز لائوس شهر وینتیان است. مرکز لائوس یکی از شهرهای مهم و دیدنیی این کشور در سفر به آن محسوب می گردد. از آنجایی که لائوس به همراه دو کشور دیگر در منطقه ای تحت تاثیر فرهنگ هندی و چینی قرار گرفته، در اصطلاح به کشورهای این منطقه ایندوچاینا می گویند. از جمله شهرهای مهم لائوس می توان به پاکسه، لوانگ پرابانگ و ساوان ناکت اشاره کرد. رواج اصطلاح ایندوچاینا هم به فرانسوی ها برمی گردد و دورانی که بر سه کشور لائوس، کامبوج و ویتنام مسلط بودند.

لائوس کشوری محصور در خشکی است. زبان رسمی این کشور لائو و واحد پول لائوس، کیپ نام دارد. جمعیت کشور لائوس در سال 2017 کمی کمتر از 7 میلیون نفر بوده. لائوس از شمال غربی با میانمار و کشور چین، از شرق با کشور ویتنام، از جنوب با کشور کامبوج و از غرب با تایلند هم مرز است. 55 درصد از مردم آن از قوم لائو، 11 درصد از قوم خمو، 8 درصد از تیره همونگ و 26 درصد بقیه از صد گروه قومی مختلف هستند.

کشور لائوس که با نام جمهوری دموکراتیک خلق شناخته می گردد، در حالی که یکی از فقیرترین کشورهای جنوب شرق آسیا است، درعین حال یکی از مجذوب کننده ترین آن ها نیز هست. لائوس کشوری کوهستانی است که جنگل های سرسبز استوایی سراسر آن را پوشانده و معابد زیبا میزبانان گردشگران و طبیعت گردانی است که به این کشور سفر می کنند.

لائوس یکی از چند کشور کمونیستی در جهان است و تا سال 1988 گردشگران اجازه ورود به این کشور را نداشتند، اما امروزه امکان سفر به سراسر لائوس به صورت گروهی و انفرادی، بدون هیچ مسئله ای وجود دارد. در حال حاضر این کشور در تلاش است تا مسافران بیشتری را به سمت خود جذب کند و جایگاه خود را به عنوان یک کشور گردشگر پذیر ارتقا دهد.

شما برای اینکه بتوانید به این کشور سفر کنید باید از فرودگاه ایراژیا در مالزی یا فرودگاه بانکوک استفاده کنید. برای ایرانی ها به محض ورود به فرودگاه وینتیان، ویزا در مقصد صادر خواهد شد. به همین دلیل بیشتر کسانی که سفری به تایلند در همسایگی لائوس دارند می توانند به راحتی چند روزی از سفرشان را به دیدنی لائوس و سفر به لائوس اختصاص دهند.

شهرهای لائوس در کنار توسعه مدرن، همچنان بافت سنتی خود را به خوبی حفظ کرده اند. وینتیان که مرکز لائوس است در عین شهر بودن، به یک روستای بزرگ شبیه است. زندگی به صورت آرام و بی دغدغه در این شهر در جریان است. روستاهای زیبا در لائوس، رودخانه های فراوان و پارک های ملی دست نخورده و بکر باعث جذب علاقه مندان به کوه پیمایی، قایقرانی و غارنوردی می شوند.

شهر لوانگ پرابانگ بعد از مرکز لائوس، یکی دیگر از شهرهای مهم لائوس به شمار میرود. صومعه های زیبا، بازارهای رنگارنگ و معماری سنتی سبب شده لوانگ پرابانگ یکی از استان های لائوس بعد از مرکز آن مقصد بعدی گردشگران باشد. این شهر عنوان میراث ثبت شده در یونسکو را هم یدک می کشد(یونسکو، لوانگ پرابانگ را بهترین شهر باستانی جنوب شرق آسیا می داند). طبیعت گردان هم راهی دشت های اسرارآمیز، رودخانه های زیبا و کوه های سرسبز می شوند.

در چند کیلومتری شهر وینتیان، مرکز لائوس، شما این شانس را دارید تا مجموعه ای از بوداهای بی نظیر سنگی را یکجا ببینید. این مکان به پارک بوداها معروف است که بنا به ادعای لائوسی ها، بزرگ ترین مجسمه بودای خوابیده در این پارک واقع شده است. مطمئنا اگر اهل عکاسی باشید بسیار از دیدن این مکان لذت خواهید برد.

لائوس کشوری ارزان و متعادل با غذاهای خوب و نزدیک به ذائقه ایرانی است. اگر اهل رستوران های بومی رفتن نباشید می توانید از رستوران های اروپایی و غذاهای خوب این رستوران ها استفاده کنید؛ رستوران های فرانسوی، ایتالیایی، نروژی و ….

گردشگری لائوس

شورای گردشگری و تجارت اروپا در سال 2013 کشور لائوس را به عنوان مقصد برتر گردشگری برگزید. این شورا با در نظر گرفتن فاکتورهای متفاوت از جمله هزینه پایین اقامت، سهولت در سفر، امنیت گردشگران، امکانات رفاهی ارائه شده، سهولت در دسترسی به جاذبه های تاریخی و فرهنگی، سهولت در سرمایه گذاری، حفاظت از محوطه های تاریخی و تاثیر صنعت گردشگری بر افزایش تولید ناخالص داخلی، لائوس را به عنوان مقصد برتر گردشگری گردشگران اروپایی در سال 2013 میلادی اعلام نمود.

معبد پا دت لوآنگ(Pha That Luang)

پا دت لوآنگ یکی از بزرگ ترین و باشکوه ترین معبدهای لائوس، واقع در وینتیان، از مهم ترین آثار تاریخی در لائوس محسوب می گردد و در وهله اول گنبد طلایی این معبد چشمان هر بیننده ای را خیره کرده و فرصت مناسبی را برای علاقه مندان عکاسی فراهم می کند. این گنبد دارای چندین تراس با سطح های متفاوت به کنندگی از مراحل مختلف روشنگری بودایی است. پایین ترین سطح نشان دهنده جهان مادی و بالاترین سطح نشان دهنده جهان نیستی است. پا دت لوآنگ در قرن 16 بر روی خرابه های یک معبد خمر ساخته شد. معبد از طریق تهاجم سیامی در سال 1828 نابود شد و بعد از طریق فرانسوی ها در سال 1931 بازسازی شد.

معبد سی موانگ(Si Muang)

معبدی بودایی سی موانگ در وینتیان -مرکز لائوس- قرار داشته و در سال 1563 ساخته شده است. مجسمه شاه Sisavang Vong در مقابل Simuang قد علم کرده است. از داخل، معبد به طور عجیبی به دو اتاق تقسیم شده است.اتاق جلویی معبد، اتاقی است آرام و یک راهب در آن است و اتاق پشتی معبد، که محراب بزرگی در آن واقع شده است، مکانی است مملو از تصاویر بودا. افسانه ای وجود دارد که در زمان ساخت و ساز آن، در راه خدای معبد، زنان باردار را قربانی می کردند.

شهر ونگ وینگ(Vang Vieng) در لائوس

ونگ وینگ شهری گردشگری در لائوس است. حدود 4 ساعت با وینتیان فاصله دارد. در اصل از قرن 14 زمانی که به عنوان موانگ سانگ شناخته می شد، مردم در آنجا ساکن بودند و نام فعلی آن هنگامی که لائوس مستعمره فرانسه بود به آن داده شد. ونگ وینگ به خاطر تپه های سنگ آهکی اش مشهور است. رودخانه نم سانگ در این منطقه واقع شده و بسیاری از فعالیت های گردشگری از جمله قایقرانی و تیوب سواری در اطراف رودخانه وجود دارد. ونگ وینگ مورد علاقه کوه نوردانی است که از فضای آرام و پیاده روی در تپه ها و کاوش در غارها لذت می بردند. روستاهای قبیله ای بسیاری از جمله همونگ در نزدیکی ونگ وینگ قرار دارند.

رودخانه مِکونگ

مِکونگ یکی از رودخانه های بزرگ جهان است که در جنوب شرق آسیا واقع شده است. مکونگ دوازدهمین رود طویل در جهان و هفتمین در آسیا است. درازای این رودخانه 4٬350 کیلومتر برآورد شده و حوضه آبخیر آن 795٬000 کیلومتر مربع است که سالانه 457 کیلومتر مکعب آب را تامین می کند.

این رودخانه منبع سیراب کردن مزارع و دشت های کشور تایلند، لائوس، ویتنام و کامبوج نیز هست. این رودخانه از اهمیت ویژه ای برای کشورهای یاد شده برخوردار است. با توجه به منطقه جغرافیایی این رودخانه و بارش های فراوان منطقه، میزان تغییرات جریان آب در این رودخانه بسیار متغیر است که خود باعث شده تا خطرات زیادی را برای کشورهای سر راه خود ایجاد کند.

غار تام فو خام(Tham Phukham)

تام فو خام نام غاری در شمال غرب ونگ وینگ است (دقیقا در شمال شرقی روستای قیش بان سدیم). نام این غار از مرداب آبی کنار آن برداشته شده است که آبی به رنگ سبز-آبی دارد. این غار از طریق مردم محلی مورد احترام بوده و شامل تصاویری از بودا است. یکی از بزرگ ترین سازه برنزی خمیده بودا در این غار است. مرداب پایین غار نیز، چشم انداز زیبایی به منطقه داده و محیط مناسبی برای شنا کردن گردشگران و بازدیدنمایندگان غار فراهم آورده است.

آبشار کوانگ سی(Kuang Si)

آبشار کوانگ سی، آبشاری سه لایه است که در 29 کیلومتری جنوب Luang Prabang واقع شده است. این آبشارها پتانسیل بالایی برای جذب گردشگران دارند. این آبشار از سرازیر شدن آب از بالای یک تپه شیب دار آغاز می گردد. آب جمع شده در استخر های متعدد، به رنگ آبی فیروزه ای است. بیشتر حوضچه های آن برای شنا باز است (اگرچه یکی از این استخرها به علت مقدس بودن، همیشه بسته است).

دشت کوزه ها در لائوس (Plain Of Jars)

دشت کوزه ها منطقه ای بزرگ در شهر فونساوان (Phonsavan) است. در این دشت کوزه های بزرگی با منشا ناشناخته و مرموزی در اطراف پراکنده شده است. این کوزه های سنگی به شکل خوشه ظاهر شده اند و از یک یا چند صد کوزه تشکیل شده اند. کوزه ها دارای ارتفاع و قطری بین 1 و 3 متر هستند و همگی از سنگ تراشیده شده اند. تنها یک کوزه بدست انسان حجاری شده است. تحقیقات از دشت کوزه نشان می دهد که این کوزه ها با شیوه های دفن ماقبل تاریخ در ارتباط است. به گفته کارشناسان عمر کوزه های ساخته شده در این منطقه به 3 هزار سال قبل بر می گردد و بلندترین کوزه 7/2 متر ارتفاع دارد. کارشناسان معتقدند که چیدمان این کوزه ها بر اساس صور فلکی در نظر گرفته شده است و به صورت تصادفی در این دشت قرار نگرفته اند.

گردآوری و تنظیم: تحریریه خبرنگاران

لطفا در نشر دانسته های خود کوشا باشید.

برداشت و استفاده غیرتجاری از مطالب این وب سایت، حتی بدون ذکر منبع آزاد است.