در طبیعت چگونه آب پیدا کنیم؟ - کی آنلاین

شرایط اضطراری و پیدا کردن آب

وقتی در شرایط خاصی و اضطراری در طبیعت گیر افتاده باشیم اولین چیزی که باید به آن فکر کنیم تهیه آب است، زیرا نرسیدن آب کافی به بدن می تواند باعث گیجی، کند شدن فکر و غلظت خون شود همچنین کم آبی بدن می تواند باعث افزایش ترس و سرد شدن بدن شود. حالا اگر شما در منطقه کویری و گرمی گیر افتاده باشی که شرایط بدتر نیز می شود برای مثال در منطقه ها کویری ایران در تابستان و در دمای 49 درجه و بدون مصرف آب حدبیشتر زمانی که یک فرد زنده می ماند چیزی در حدود 2 الی 3 ساعت هست. در صورتی که همین فرد در زمان تابش در زیر سایه استراحت کند و در شب به ادامه راستا بپردازد در حدود 5/2 روز می تواند بدون مصرف آب به زندگی ادامه دهد. نکته حایز اهمیت دیگر این است که برای هر روز زنده ماندن در دمای 49 درجه (با احتساب استراحت در روز و حرکت در شب) به میزان 2 لیتر آب نیاز است .

زمانی که تشنه هستید آب را فورا ننوشید، آب را قورت ندهید، بلکه آن را در دهان مزه مزه کنید و به آرامی بنوشید، از فعالیت های غیر ضروری پرهیز کنید و پناهگاهی برای در امان ماندن از تابش خورشید بیابید، در صورتی که هیچ سایه ای نیافتید بدن خود را در شن ها دفن کنید و تکه پارچه ای بر روی سر خود بکشید تا از تابش مستقیم در امان بمانید، هرگز در گرما لباس های خود را در نیاورید این کار باعث شدت تعرق شما خواهد شد هرچند که احساس گرمای کمتری کنید، حتی صورت خود را نیز بپوشانید، در هنگامی که آب محدود در اختیار دارید مصرف غذا و نمک را کاهش دهید و در هنگامی که هیچ آبی در اختیار ندارید به هیچ عنوان غذا نخورید. بدن شما قادر است تا 10 روز بدون مصرف غذا در شرایط سخت به زندگی ادامه دهد .

اگر آبی به همراه دارید، برای خنک کردن آن پارچه ای نمناک به دور ظرف حاوی آب بپیچید به گونه ای که کاملا آن را بپوشاند، رطوبت پارچه در هنگام تبخیر حرارت آب درون ظرف را می گیرد و دمای آب را کاهش می دهد. این روشی بوده است که گذشتگان برای خنک نگاه داشتن آب از آن استفاده می کرده اند. پس از خشک شدن پارچه مجددا آن را مرطوب کنید. برای مرطوب نگه داشتن پارچه می توانید از آب شور باتلاق ها استفاده کنید. حالا وقت آن رسیده که شما با روش های مختلف بتوانید به آب برسید .

روش های پیدا کردن آب در طبیعت

یکی از روش های تهیه آب در کویر این است که گودالی به ارتفاع 40 سانتی متر در زمین حفر کنید (این روش در شن های روان چندان کار ساز نیست) در ته گودال لیوان و یا کاسه ای قرار دهید سپس روی گودال را با 1 تکه پلاستیک کاملا بپوشانید و دور تا دور گودال را با سنگ ریزه بپوشانید سپس یک سنگ بسیار کوچک در وسط پلاستیک قرار دهید به گونه ای که سنگ ریزه دقیقا از دید بالا در وسط لیوان قرار داشته باشد. از این طریق در اثر تابش و گرما، خاک رطوبت خود را از دست می دهد و بخار آب حاصل در برخورد با پلاستیک به شکل قطرات ریز درون لیوان می چکد. در این روش می توانید در هر 6 ساعت نصف لیوان آب تهیه کنید و قطعا کاری زمان بر است و باید صبر پیشه کنید .

روش دیگر تهیه آب در کویر استفاده از گیاهان کویری است. این گیاهان معمولا ریشه و ساقه پر آبی دارند. البته باید متذکر شوم که امکان اسکان مارها و ... در این محل ها وجود دارد البته نه در هر فصل عموما تابستان ها .

در محلی که دریاچه های نمک وجود دارد می توانید معمولا در 50 سانتی متری به آب نمک برسید. می توانید با جوشاندن و سپس سرد کردن بخار آب به آب دست یابید به روش تقطیر که در مطالب فوق ذکر شده است. (کیسه و لیوان )

اگر به این امکانات هم دسترسی نداشتید تکه ای از ریگ بیابان را در زیر زبان خود قرار دهید این روش باعث می شود بزاق های دهان شما ترشح شوند و از اندازه تشنگی شما کاسته شود .

دنبال کردن رد پای جانوران

یکی از راحت ترین راه های تهیه آب تعقیب رد پای جانوران است مطمئن باشید اگر در منطقه ای که شما هستید رد پای جانوری وجود داشته باشد قطعا به آب نزدیک هستید، شترها در بیابان و بیشتر جانوران در هنگام غروب آفتاب به سمت آب می فرایند و در نهایت شما را به سمت آب هدایت می کنند. اغلب حیوانات مدام به آب نیاز دارند. علف خوران اگرچه در مسافت های طولانی چرا می کنند؛ ولی هرگز از آب دور نمی شوند، چرا که صبح زود و غروب نیاز به آبشخور دارند. پیگیری ردپای شکارهای بزرگ اغلب به آب منتهی می شود. این ردپا را (رو به پایین ) تعقیب کنید. گوشتخوارن می توانند مدت زیادی را بدون آب سر کنند؛ زیرا آب لازم برای بدن خود را به وسیله شکار تأمین می کنند؛ بنابراین، نشانه های مثبتی برای رسیدن به آب نیستند

پرندگان دانه خوار، مثل سهره و کبوتر و مانند آن، هرگز از آب دور نمی شوند. این پرندگان صبح و عصر آب می نوشند . در نظر داشته باشید که وقتی این پرندگان مستقیم و پایین پرواز می کنند، به سمت آب می فرایند. وقتی از آب برمی گردند، سنگین اند و از درخت به درخت پرواز می کنند تا متناوباً استراحت کنند. راستا آنها را پیدا کنید، به آب خواهید رسید.

پرندگان آبی می توانند مسافت های زیادی را بدون آب و غذا پرواز کنند. پس وجود آنان لزوماً علامت وجود آب در نزدیکی نیست. قوش ها، عقاب ها و دیگر پرندگان شکاری می توانند آب لازم برای بدن خود را به وسیله مایعات موجود در بدن قربانیان خود تأمین کنند، پس نمی توان وجود آنان را علامت وجود آب دانست.

جمع آوری شبنم

به استثنای باران های اسیدی که حاصل فعالیت کارخانه ها و مراکز صنعتی است و می تواند باعث ایجاد آلودگی در خاک شود، آب باران در هر کجا قابل شرب است و فقط نیاز به جمع کردن دارد. از حوضچه های بزرگ استفاده کنید. حفره ای در زمین ایجاد کنید و سطح کف و اطراف آن را با خاک رس بپوشانید، حوضچه خوبی خواهد بود و می تواند آب باران را برای شما ذخیره کند. اگر پلاستیک یا پارچه غیر قابل نفوذ دیگری به همراه ندارید، از ورقه های فلزی یا پوست درخت هم می توانید برای نگهداری آب استفاده کنید. اگر احتمال آلودگی در آب جمع آوری شده وجود دارد، آن را بجوشانید .

در منطقه های که هوا در روز خیلی گرم و در شب سرد است، شبنم فراوانی می توان پیدا کرد. وقتی شبنم روس سطوح فلزی جمع می شود، می توان آن را نوشید .

از پارچه و لباس هم می توانید برای جمع آوری آب استفاده کنید و در موقع نیاز آن را بچلانید. یک راه جمع آوری آب به وسیله پارچه آن است که پارچه تمیز را دور ساق پا و زانوها بپیچید و در درون گیاه خیس قدیم بزنید .

پیدا کردن آب

بهترین مکان برای جستجوی آب، کف دره ها و مسیل رودخانه های خشک قدیمی است، جایی که آب طبیعتاً از زمین خارج می شود و امکان دسترسی به آب از هر جایی دیگر بیشتر است. اگر جوی یا حوضچه آب دیده نمی شود، در پی قسمت هایی از زمین که گیاه در آن روئیده است بگردید و سعی کنید نقطه مناسبی از آن را حفر کنید. ممکن است آب کمپ پایین تر از سطح زمین وجود داشته باشد و در حفره جمع شود. حتی کندن کف آبکندها و بستر جوی های خشک ممکن است باعث جوشیدن چشمه ای در زیر سطح زمین شود، به خصوص در ریگزار این احتمال بیشتر وجود دارد. در کوه، شکاف های بین سنگ ها را بگردید، ممکن است آب پیدا کنید .

در ساحل، کندن زمین در بالای خط مدّ، به خصوص جاهایی که توده های شنی بادآورده وجود دارد، می تواند شما را به آب آشامیدنی برساند (حدود 5 سانتیمتر یا 2 اینچ که در روی آب شور قرار گرفته است). این آب ممکن است شور مزه باشد؛ اما قابل شرب است. در پایین پرتگاه های ساحلی، در پی سبزی ها و گیاهان آب دار بگردید، حتی خزه و سرخس. این گیاهان معمولاً درجایی که صخره ها جابجا شده و تغییر وضع داده اند، وجود دارند و همان جا ممکن است میزانی آب شیرین یا حتی چشمه پیدا کنید .

اگر چنانچه آب شیرین به هیچ وجه پیدا نشود، آب شور هم به وسیله تقطیر قابل استفاده است. (چگونگی انجام این عمل در بخش تقطیر و روش خورشیدی شرح داده می شود ).

از هر حوضچه آب نخورید

دقت کنید هرگاه حوضچه آبی را دیدید که در اطراف آن گیاه وجود ندارد، یا استخوان حیوانات در آنجا دیده می شود، بدانید که احتمال خطرناک بودن آن آب زیاد است و ممکن است به مواد شیمیایی آلوده شده باشد. کنار آب را بررسی کنید، ممکن است نشانه های قلیایی شدن آب را پیدا کنید. همیشه آبی را که از حوضچه های آب روی زمین برمی دارید، بجوشانید .

در صحرا دریاچه هایی هستند که راه خروج ندارند. این دریاچه ها نمکی هستند و آب آنها قبل از نوشیدن باید تقطیر شود .

نظر شما درباره آموزش این چنین روش های در مدرسه چیست؟ آیا شما روش های زنده ماندن در شرایط سخت را فرا گرفته اید؟ لطفا نظرات خود را با ما و سایر خوانندگان محترم خبرنگاران در میان بگذارید.